15 Haziran 2010 Salı

Şu an hayat tam anlamıyla garip geliyor bana.
Mutlu desen, değilim. Boktan desen, değilim. Ne olduğum hakkında en ufak bir fikrim yok.
Düşündükçe kendimi çaresiz hissediyorum sadece.
Bir şey olduğundan veya olabileceğinden değil.

Yani. Nasıl desem. Seviyordum işte. O an hayatımın en mutlu anlarından biriydi resmen.
Günlerce hayal kurdum. Bir sürü şey düşledim.
Ama. İşte.
Olmayınca olmuyor. Son zamanlarda bunu sık sık kabullenmek zorunda kaldım.
Bir de. Yani. İşte anlatamıyorum anlıyor musunuz.

Otobüse bindim. Herkesin içinde başka bir olay vardı. Kimse kimsenin ne bok yediğini bilmiyor.
Bilemeyecek.

Hayat garip.

Hiç yorum yok: