Sabahları kalkıyorsun. Sana gülümseyerek günaydın diyen biri oluyor.
O olmasaydı kahvaltı yapmak bile istemezdin.
1 hafta hiç dışarı çıkmadan evde oturabiliyorsun onunla. Kahkaha atıyorsun sabaha kadar. Baban gelip sessiz olman için uyarıyor seni. Ama umrunda değil. Nasıl olsa birlikte kısık sesle gülmeye devam edersiniz.

15 gün boyunca arada tartışsan da gerçekten sevdiğin birinin kokusu odana siniyor.
Ve sen sabah onu sevdiğini söyleyerek gittiğin okuldan çaresiz dönüyorsun. Onun, ablanın, başka şehirde olsa bile hep yanında olduğunu biliyorsun. Ama yetmiyor. Nasıl yetsin.

Kokular bazen gerçekten acıtıyor.