17 Kasım 2011 Perşembe

Çocuk.

Birkaç aydır ne zaman annesinin kucağında bir bebek, sokakta koşturan bir oğlan, eteklerini sallaya sallaya yürüyen bir kız çocuğu görsem seviniveriyorum. Dünyanın en güzel şeylerinden biri olabilir çocuk sahibi olmak. Ama bir açıdan da o kadar korkunç ki.

Şimdi açık konuşmak gerekirse, bir kızım olmasını ve bana benzemesini çok isterim. Onun kıvır kıvır saçlarıyla oynarım. Sabaha kadar saçma sapan hikayeler uydururuz birbirimize. Ama sadece bu kadar değil ki. Büyüdüğünde benim gibi işlerle uğraşırsa onun için endişe ederim. Üstelik, bu bütün bunları yaparken benim ruhum bile duymaz. İçinden çıkıyor sonuçta, düşünsenize. 9 ay boyunca sadece o ve sen varsınız. İnsanın canı nasıl acır başına bir şey gelse.

O yüzden, sanırım bir çocuk bakabilecek yaşa gelene kadar bu konuyu evire çevire düşüneceğim. Çünkü dünyaya bir çocuk getirdiğimizde, bizim hayatımız onun hayatı oluyor ve benim hayatım yüzünden onun zarar görmesini istemiyorum.

4 yorum:

Sparrow dedi ki...

anne olmak bir kadının yaşayabileceği en güzel duygu, en büyük mutluluk olabilir ama bunlara ek olarak da taşıması gereken en büyük sorumluluk..

Özge dedi ki...

ne kadar ilginç bir şey aslında. karnında. rahminde. oralarda bi yerlerde yaşıyor 9 ay boyunca. ve çok büyük bi sorumluluk. ilerisini çok merak ediyorum gerçekten.

Sam Scarlet dedi ki...

öyle birisi "her şeyi" olur insanın. düşünsene.

Özge dedi ki...

insan için yaşama sebebi resmen. nasıl muhteşem yaa. düşündükçe daha mucizevi bi şeymiş gibi geliyor.