2 Aralık 2011 Cuma

kal.

Bir de bazen ne oluyo biliyor musun. İnsan sırtını ailesinden başka birisine dayamak istiyor. Birisini seçmiştim bunun için. Ama olmadı. Güveniyorum da tam güvenemiyorum. Çünkü sürekli gitmek istiyor. Gitmek odaklı. Gitmek. Zaten insanlar hep gidiyor. O kalacağım dese de ben bilirdim ki gidecek. Yine de yalan istiyor insan. Hayal kurmak, inandırılmak istiyor. Gitmeyeceğim diyip de giden insan mı daha çok üzer, gideceğim diyen ve giden insan mı? Bu zamanları güzel geçirsek ve sonra gitse. Sonrasını sonra düşünsek. Buldum işte. İkincisi daha çok üzüyormuş. İnsan yalan seviyor çünkü. İnsan yalan sevmem diyor sonra kandırılmak istiyor.

İnsan yalanın adını sevmiyor.
Sonra gitmek istiyor.
İnsanlar yalan söyleyip söyleyip gidiyor bazen.

Söyle, gitmesinler.

4 yorum:

Erge Güçlü dedi ki...

çok haklısın.herkes birbirinin hayatından geçiyor.kesişen kümeler gibiyiz.
ve yalanı sevmem diye bizler hep yalan istiyoruz kandırılmak kandırmak. en doğru sandığımız en masum en saf anlarda bile var bu. hiç birşey tam beyaz ya da siyah değil.hep grilerde yaşıyoruz.

Özge dedi ki...

sürekli gidiyoruz. ben gitmek de istemiyorum ki. kalamıyoruz ama. kalmaya izin yok. yalan söylüyoruz ve gidiyoruz. kesişen kümeler gibiyiz cümlesi nasıl da güzel oldu.
tesadüflerden ibaretiz.

Unknown dedi ki...

herkes gider, tek bildiğim bu.
yine farkettim okuyunca, kimse kalmaz
Herkes sadece gider, gider, gider ..

Özge dedi ki...

değiştirmek mümkün olsa keşke.