Sen ay severdin.
Ağaçların şekilsiz, cılız yapraklarına yansırdı ışığı.
Hafif bir esinti olurdu,
uzun kollu bir şey geçiriverirdin üzerine.
Yüzüme bakardın.
Sonrası tembih üstüne tembih,
ısrar üstüne ısrardı.
Sen renk severdin.
Mavi doğsaydın o karından,
hiç sesin çıkmazdı eminim.
"Göğe uyuyorum," derdin "denize uyuyorum."
Yüzüme bakardın.
Sonrası kahkaha üstüne kahkaha,
gamze üstüne gamzeydi.
Bilemedim.
4 yorum:
bunu çok sevdim. belirtmeden geçemedim.
bunun beni ne kadar sevindirdiğini bilemezsin. teşekkür ederim. :)
kendime benzettim azıcık yazılan kişiyi.
ortak noktaları bu yüzden seviyorum sanırım. insan insana benziyor.
Yorum Gönder