19 Mart 2012 Pazartesi

Bil-

Sen ay severdin.
Ağaçların şekilsiz, cılız yapraklarına yansırdı ışığı.
Hafif bir esinti olurdu,
uzun kollu bir şey geçiriverirdin üzerine.
Yüzüme bakardın.
Sonrası tembih üstüne tembih,
ısrar üstüne ısrardı.

Sen renk severdin.
Mavi doğsaydın o karından,
hiç sesin çıkmazdı eminim.
"Göğe uyuyorum," derdin "denize uyuyorum."
Yüzüme bakardın.
Sonrası kahkaha üstüne kahkaha,
gamze üstüne gamzeydi.

Bilemedim.

4 yorum:

adım yok dedi ki...

bunu çok sevdim. belirtmeden geçemedim.

Özge dedi ki...

bunun beni ne kadar sevindirdiğini bilemezsin. teşekkür ederim. :)

adım yok dedi ki...

kendime benzettim azıcık yazılan kişiyi.

Özge dedi ki...

ortak noktaları bu yüzden seviyorum sanırım. insan insana benziyor.