sanırım gidiyorum.

ne zaman bu kadar oldum, bilmiyorum. daha önce gidip gitmediğim fark etmez. sadece bir şehire gidip bulduğum ilk yerde uzun uzun oturmak ister oldum. beklemek ister oldum. bu kadar yorulabileceğim hiç aklıma gelmemişti. ne kadar yüklenirsem o kadar bağışıklık kazanır ruhum diye düşüne düşüne küçük darbelerle yıkılır oldum. güneşin batmasına yakın oturduğum kumsallardan medet bekler oldum.

ama belki bu cuma. hepsini atlatabilirim. bir umut.