17 Mayıs 2012 Perşembe

Alın götürün.

Bu hayatta her şey olabilir. Gerçekten. Hiçbir şeye kızmıyorum. Her şeyi kendimi geliştirmek, deneyim kazanmak ve hayatın tadını daha çok çıkarmam için bir fırsat olarak görüyorum. Ama işte öyle bir an geliyor ki bazen, sürekli bahsettiğim "ne yapacağını bilememe"lerle karşı karşıya kalıyorum. Yolda ağzım oynayarak konuşurken yakalıyorum kendimi ve üzülüyorum. Kendime kızmaya başlıyorum. Kendime kızmaya başladığımda kendimi hiç sevmiyorum. Ben bile yargılıyorum işte kendimi. Ben de yargılayacaksam, ben de bırakırsam, kime güvenebilirim ki? Kimin beni anlamasını bekleyebilirim? Affediyorum birden. Sen üzülme yeter Özge, gerçekten yeter diyorum. Çünkü bu kadar suçlu olamam. Bu benim suçum sayılmamalı. Alsınlar artık bu duyguyu içimden, kimseye de vermesinler. Alsınlar da kurtulayım artık iştah kesilmelerinden, kendi kendine kavga etmelerden, korktuğum her şeyin başıma geldiği rüyalardan. Ben artık koşulsuzca yaşamak istiyorum. Plansızca. Alsınlar da kurtulayım. Bu kadar zor olamaz.

4 yorum:

Adsız dedi ki...

mutluluk bir seçimdir, ya mutlusundur ya da değilsindir. cümle yığınlarının ardına gizlenme. Çünkü insanlar seni anlıyolar. zaten herkes her şeyin farkında.. önemli olan fark diğil kabuldür bunu da unutma. kabul etmek ya da etmemek.

Bu arada iyiyim.

Özge dedi ki...

Kim olduğunla ilgili kafamda çok soru işareti oluştu, ne desem bilemedim.

Mutlu olmamam için yeteri kadar sebebim olmasına rağmen mutluyum aslında. Yoksayamadığım bir duygu var, onunla bir türlü başedemiyorum. Ayrıca yorum iyi geldi.

Adsız dedi ki...

benim kim olduğum önemli diğil. yoksayamadığın duyguların olucak elbette. bu duyugunun sana neler getirdiğini senden neler götürdüğünü az çok biliyosundur. benim söylemek istediğim bunları fark etmen diğil kabul etmen.. falan falan...

Özge dedi ki...

Hemen olmasa da kabul etmeye biraz daha yaklaşmışımdır belki. Yazdıkların beni düşündürdü. Gerçekten çok teşekkür ederim.