bu.

Uğruna yaşanabilecek bir o vardı çünkü, sonuna kadar kullandın sen de. Nasıl olacağı umrunda değildi ama düşünmeden edemedin. Hala devam ediyor ama azala azala. Su gibi tükeniyor hayaller. Bazen aklım almıyor, nasıl oluyor da bu çiçekler üzüyor beni? Gece karanlığı çöktüğünde camdan bakmamla bir oluyor her şey, karışıyor duygular. Ondan sonra düşün düşün düşün. Yok. Düşünmekten, yorgunluktan şikayet etmeyeceğim artık. Şikayet ettikçe üstüme çöküyor, üstüme çöktükçe gömülüyorum. Gömülmek istemiyorum. Ölsem umurumda olmaz dediğim günler geride kaldı. Umut etmeye devam edeceğim. Sığınacak bir yer aramaya. Neden sığınmaya çalıştığımı bilmeden üstelik. Nasıl sığınacağımı bilmeden. Sarılmakmış gibi geliyor bazen ama yetmediği oluyor. İçine içine bastırıyorsun kalbini, kollarını doluyorsun ama yetmiyor. O zamanlarda birden boşalıyor elim ayağım. Olmamış demektir o çünkü, sığınamamışım demektir. Büyümek için doğru yer değil orası. Kokulara hapsolmadan gideceksin o zaman. Hapsolmak güvenli değil. Ne zaman vazgeçersem küçük bir kız olmaktan, ne zaman vazgeçersem büyütülmeyi, sevilmeyi, sevmeyi beklemekten o zaman mutlu olacağımı düşünüyorum. Yapı meselesi ama işte. Bir harf okuyorsun, bin düşünüyorsun. Bence benim hayatımın amacı bu.