25 Şubat 2012 Cumartesi

Geçen gün tam uykuya dalacaktım ki aklıma sonu her yöne çekilebilir bir hikaye cümlesi geldi. Unutabilecek olmama rağmen o gece misler gibi uyudum. Ertesi gün, eksiksiz bir şekilde o gece ne düşündüysem hatırlıyordum. Bu başıma pek sık gelmez. Çünkü eskiden muhteşem olan hafızamın yerinde yeller esiyor şimdi.

Her neyse, hikaye diyordum. Ertesi gün o cümleyle başlamak geldi birden içimden. Ve kafamda büyük bir hikaye tasarlarken, küçücük bir roman oluşmaya başladı.

İşte şimdilerde bunun için heyecanlanıyorum.

Hiç yorum yok: